„Polski Himalaizm: Wspomnienie Niezapomnianej Wyprawy na Kanczendzongę”

Polscy himalaiści od zawsze pielęgnowali tradycje, nawet podczas wypraw górskich. W 1978 roku, przed atakiem na Kanczendzongę, zorganizowali w Nepalu wielkanocne śniadanie. Celem polskiej wyprawy były dwa dziewicze wierzchołki Kanczendzongi: Południowa i Środkowa, które dotąd zdobyte były tylko przez brytyjskich wspinaczy w 1955 roku. Polscy himalaiści, pod dowództwem Piotra Młoteckiego, założyli bazę na morenie lodowca Yalung i 19 maja Eugeniusz Chrobak razem z Wojciechem Wróżem zdobyli Kanczendzongę Południową, a trzy dni później Kazimierz Olech, Wojciech Brański i Zygmunt Heinrich wspięli się na Środkową.

Wyprawy himalajskie Polaków były znaczącą częścią krajowego alpinizmu i kultury lat 70. i 80. Wielu wspinaczy było intelektualistami i twórcami, co podkreślało wyjątkowy charakter polskiego himalaizmu. W 1986 roku Jerzy Kukuczka i Krzysztof Wielicki dokonali pierwszego zimowego zdobycia Kanczendzongi. Niestety, tragiczne wydarzenia w górach zabrały życie Wojciecha Wróża, Eugeniusza Chrobaka i Zygmunta Heinricha w późniejszych latach, co pokazuje wysokie ryzyko towarzyszące pasji zdobywania szczytów.

Fotografie dokumentujące te wydarzenia są ważnym elementem narodowego dziedzictwa, przechowywane w archiwach Polskiej Agencji Prasowej, która intensywnie pracuje nad ich digitalizacją i udostępnianiem. Dzięki tym działaniom i dokumentacjom możliwe jest prześledzenie przeszłych osiągnięć i momentów kulturowych, jakie polski himalaizm wniósł do dziedzictwa narodowego.